วิลย, วิลัย หมายถึง [วิละยะ, วิไล] น. ความย่อยยับ, การสลาย, การทําให้สลาย.(ป., ส.).
น. ชาวดัตช์, ชาวฮอลันดา. (ม.).
ว. ที่เป็นของยุโรป (เป็นคําที่ชาวอินเดียในสมัยก่อนเรียกชาวตะวันตกโดยเฉพาะชาวอังกฤษ) เช่น สาคูวิลาด เหล็กวิลาดผ้าวิลาศ. (เปอร์เซีย wilayat).
ว. ที่เป็นของยุโรป (เป็นคําที่ชาวอินเดียในสมัยก่อนเรียกชาวตะวันตกโดยเฉพาะชาวอังกฤษ) เช่น สาคูวิลาด เหล็กวิลาดผ้าวิลาศ. (เปอร์เซีย wilayat).
ก. พิลาป. (ป., ส.).
ว. งามยิ่ง, งามเลิศ. (ส. วิ + ลาวณฺย).
ว. พิลาส, งามมีเสน่ห์, งามอย่างสดใส. (ป., ส.).
ว. งามอย่างสดใส, งามมีเสน่ห์ เช่น อันว่าเจ้ามัทรีวิลาสินีนงราม.(ม. คําหลวง นครกัณฑ์). (ส.).